Stage 9 april

Marleen en ik hebben besloten om te proberen iets eerder aanwezig te zijn op onze stageschool. En ja hoor het zal je vast verbazen, maar het is me gelukt! Ik rennen voor die bus, 3 minuten overstaptijd had ik maar! Uitgeput zit ik in de bus, eerst even op adem komen!

pffieeewww...

Goed, gaan we weer!
Wij komen lekker op tijd aan op de school! Marleen print nog wat dingetjes uit en voor dat we het weten, zien we Erzi alweer op het schoolplein (of dit echt het schoolplein is weten we nog steeds niet, maar goed) haar sigaretje staan te roken.
10 minuten voor half 9 laten we de eerste enthousiaste leerlingen naar binnen met onze stagaire sleutel!:D Als strenge juf sta ik bij de deur om leerlingen die te laat zijn te noteren.
We vragen Niels om de dagopening te doen en antwoord zoals verwacht op zijn manier: Hoezo? Dat doen jullie maar hoor, het hoort bij de les. Marleen: Maar wij mochten het zeggen als we dat niet willen doen en trouwens, we hoeven eigenlijk nog niet eens hele lessen te geven. Met een steun en een zuchtend 'oke' begint Niels met de dagopening.
Nou dames nu zijn jullie aan de beurt horen we niels zeggen. De klas praat nog even wat na, maar het lukt ons vrij snel om ze stil te krijgen. We vertellen wat we gaan doen en verdelen de klas in 2en. Ik ga met de ene helft naar het andere muzieklokaal om ze de melodie van 'kleuren van de wind' op het keyboard te leren spelen. Natuurlijk springt iedereen zo snel mogelijk achter het keyboard, zet hem aan en zoekt zo snel mogelijk de meest gekke geluiden op. Maar zo wil ik dat natuurlijk niet. Ik laat ze hun kruk pakken en vraag ze om de piano te komen zitten. Ik speel het nummer 'kleuren van de wind' voor, en ik merk dat dit een fijne manier is om leerlingen naar je te laten luisteren. Ik leg uit wat de bedoeling is en ze gaan aardig goed te werk. Meer dan wat rondlopen en de leerlingen als het waren coachen hoef ik niet te doen. Als afsluiting laat ik de klas het tegelijk spelen. Je merkt hoe verschillend het niveau eigenlijk is.

Nu komt de andere helft van de klas. Zij hebben natuurlijk al met Marleen ditzelfde nummer gezongen dus speel ik het lied op de piano en zingen zij erbij. (Shit die bridge had ik nog even moeten oefenen, hihi)
Op de een of andere manier gaat het toch langzamer met deze helft van de klas. Dit zou natuurlijk kunnen komen doordat ze al 40 minuten geconcentreerd hebben moeten zijn en nu zich zo vrij voelen dat je uiteindelijk iets minder resultaat hebt. Al moet ik zeggen dat het wel een lokaal is waar je je als leerling vrij voelt om rond te lopen.

Met de volgende klas ga ik lekker zingen. Ik voel me erg op m'n gemak. Hoewel voorzingen voor zo'n klas is toch best wel eng. Maar als je dan achteraf applaus krijgt, is dat toch wel erg leuk en dat geeft je ook zelfvertrouwen voor de volgende keren.
Waar ik stiekum ook wel trots op ben is hoe het piano spelen gaat. Op m'n vorige stageschool durfde ik nog geen piano te spelen. Door mijn 'afwijking' aan m'n linkerhand zag ik daar als een berg tegen op. Bij deze stage ben ik lekker begonnen met piano spelen en het gaat eigelijk best goed. Wat ik volgens Erzi veel meer mag doen ik doorspelen terwijl ik instructies geef. Dus dat paste ik bij de volgende helft van de klas toe, en eigenlijk is dat helemaal niet zo moeilijk!

Even wat punten van Erzi:
- Sta stevig op 2 benen. En leun niet naar achter wanneer je iets belangrijks wilt gaan zeggen. (dit schijn ik namelijk te doen...hihi)
- Instructies geven tijdens het piano spelen, zo hou je de vaart erin en het voorkomt choas.
- Op m'n vorige stage was ik heel erg onzeker over m'n stem. Ze zegt: meid je hebt een goede stem en wees daar zeker over. Wat je uitstraalt komt over bij de kinderen.

Daarnaast nog een goede tip: Wees duidelijk bij een uitleg. Wat wil je tegen ze zeggen en doe dat kort en bondig.

Toen Erzi weer weg was deden we nog 1 klas. De eerste helft zong met mij en Marleen zou de andere helft van de klas opstarten met keyboard. Ze zou terug komen om bij mij te kijken, maar die kwam op een gegeven moment niet meer terug. Het is een erg drukke en bijdehandte klas. Wat me opvalt is dat de jongens bij elkaar staan, volgens mij voelen ze zich dan sterk. Hoewel ze met zingen net meisjes zijn die alleen maar zitten te giebelen. Wat ik doe om hun de aandacht te geven is ernaar toe lopen. Erzi gaf me de tip om dit minder te doen, zo sluit je je af van de rest van de klas. Hoe ik dit anders aan kan pakken moet ik nog verder uitpluizen.
Het zingen ging redelijk goed. De volgende 40 minuten ga ik met ze keyboard spelen. Niels werd opgehaald door 4e jaar meisjes die 3 zuster uit het buitenland om het schoolsysteem te bekijken. Maar juist toen Niels er van door was ontstond er chaos. Leerlingen bij Marleen dachten dat ze van alles konden uitspoken, tot huilen aan toe na de les. Bij mij waren ze wel onrustig en ook ik dacht, jongens nu is het klaar. Ik heb er 2 bijdehandte jongens uitgestuurd. Even later vraag ik ze weer binnen te komen en weer goed mee te doen. Dit doen ze eigenlijk niet helemaal, maar veel energie heb ik niet meer om daarin te steken. Ik laat ze maar een beetje rondlopen, dacht ik. Ik spreek nog 2 meiden aan om te zeggen dat ze nu wel heel gauw gewoon mee moeten doen, anders hoeven ze wat mij betreft niet meer te komen. Ditzelfde zeg ik ook tegen een andere jongen. Dit heeft een goed effect. Ze doen alle 3 goed mee en laten zelfs braaf horen wat ze al kunnen. Helemaal goed. Zo zie je maar weer dat een beetje streng zijn helemaal niet verkeerd is.

Om nog een kleine terug blik te doen:
Ik vond het bij de laatste les vervelend dat Niels niet te bereiken was. Hij had op z'n minst iemand kunnen aanwijzen voor als het uit de hand zou lopen. Dat zouden we ergens terecht kunnen.
Ik heb lekker met ze muziek gemaakt. Het was een vermoeiende dag, maar ik heb bereikt wat ik wilde.

Tot de volgende keer!